Ik weet hoe het voelt om naar iets moois te streven

Ik weet hoe het voelt om naar iets moois te streven

Kunstenaar: Anet van de Elzen (1963 - )
Straatnaam: Obrechtstraat
  Groenoord
Materiaal: Straatklinkers
Jaar van plaatsing: 2007

Omschrijving:

voorgeschiedenis

In Groenoord vond een herstructurering van de wijk plaats en het was zo langzamerhand een goede gewoonte om kunstenaars bij dat proces in te schakelen. Anet van de Elzen kreeg de

opdracht van de gemeente Schiedam en wooncorporatie Woonplus Schiedam om hier kunst toe te voegen. Ze wist direct dat ze dat met de wijk samen wilde doen. Ze heeft er goed rondgekeken en concludeerde dat er veel bewoners zijn met verschillende culturele achtergrond. Daar moest het kunstwerk mee verbonden worden.

kunstenaar                                                                                                                                   

Of Anet van de Elzen nu vrij werk maakt of werk in opdracht, het draait altijd om communicatie. Contact is het allerbelangrijkste. Ze richt zich vooral op performances. ‘Bij het vrije werk ga ik juist helemaal uit van mijn eigen verbeelding en die komt dan toch het best tot zijn recht in het werken met fotografie, film of performance. In een opdrachtsituatie komen een aantal elementen bij elkaar, namelijk de opdracht zelf, de omgeving, en mijn persoonlijke beeldtaal’ aldus Anet van de Elzen in een interview.

www.anetvandeelzen.com

kunstwerk

Dit kunstwerk bestaat uit drie delen. Een dvd, een tekst in de straatklinkers en een beeld in brons.  De dvd werd in het kader van dit project gemaakt door de rapgroep Reflex over Groenoord. De eerste zin van de rap werd de titel van het kunstwerk. Deze zin staat in een visgraatpatroon van klinkers in het wegdek te lezen en valt niet direct op. Je moet dus even goed kijken om de hele zin in de rode stenen te lezen. Dan is er het bronzen beeld van het meisje in het gras. Het is niet zo maar een meisje. Het is Iman, ze woont in de wijk. Anet van Elzen heeft haar niet precies nagemaakt. Ze vertegenwoordigt de wijkbewoners. Toch herkende Iman zichzelf onmiddellijk toen het beeld klaar was. Ze was een inspiratiebron voor Van de Elzen: ‘Het meisje ontroerde me, zoveel enthousiasme en energie. Dat heb ik geprobeerd te vangen in het beeld. Als ik een beeld boetseer, gaat het gevoel direct van mijn handen in de klei, schetsmatig zoek ik naar het juiste gevoel’.

Plattegrond: